"Ucieczka znad rozlewiska"- Katarzyna Zyskowska-Ignaciak

Autorka: Katarzyna Zyskowska-Ignaciak

Wydawca: Nasza Księgarnia
Rok: 2012
Stron: 386

Wszyscy marzą o przeprowadzce na prowincję. Tak, ja też utwierdzałam się w tym przekonaniu. Czytałam o kobietach budujących drewniane domki w urokliwych zakątkach i dziedziczących romantyczne dworki wśród sosen. Co z tego, że dworek okazywał się ruiną, a romantycznym bohaterkom deszczówka lała się na głowę?
Frania ma dość sennego, ślicznego i nudnego Kazimierza, zrzędliwej matki nauczycielki oraz przewidywalnego do bólu narzeczonego. Gdy się dowiaduje, że jej starsza siostra nie jest wcale taka idealna, na jaką wygląda, ucieka sprzed ołtarza i łapie okazję do Warszawy. Tylko czy warszawskie kolorowe dni naprawdę przyniosą Frani szczęście?

Franka pochodzi z tradycyjnego domu, mieszka na prowincji. Niedługo ma odbyć się jej ślub, ale im bliżej do niego, tym częściej nachodzą ją wątpliwości, bo małżeństwo jej rodziców nie stanowi dla niej optymistycznego wzorca związku- gdzie przyzwyczajenie wygrało z bliskością. W swoim domu spędziła całe życie, ma opuścić go niebawem, by stworzyć podobny. I w takiej sytuacji poznajemy tą bohaterkę. 

„Podświadomie zawsze przecież pragnęłam odrobiny szaleństwa. Czekałam na nie.”

„Ucieczka znad rozlewiska” to w głównej osi historia o poszukiwaniu własnego miejsca na ziemi i szczęścia, ucieczce od układania przez innych własnego życiu. Bo czy nie przyszło Wam do głowy spróbować żyć inaczej, zmienić otoczenie? Frania boi się obudzić za 20 lat i zrozumieć, że jej życie to nie to, co chciała. Myśli o porzuceniu sielskich klimatów, prowincji i wiejskich uprzedzeń. Siostra, która zdradza jej swój sekret, daje jej do myślenia, burząc sielankowy obraz. Bohaterka zawsze brała to, co przynosił jej los, nigdy nie poddawała się impulsom. Aż do teraz. Tego dnia ucieka sprzed ołtarza. Czy lepiej coś zrobić i żałować, niż żałować, że się tego nie zrobiło?

Podobała mi się ta historia o odwadze i szaleństwie, by rzucić wszystko, co znane; o bohaterce, która stanęła na życiowym zakręcie, wiele rzeczy robi po raz pierwszy. Sporo wydarzeń jest przewidywalnych, aż tak wiele emocji lektura nie budzi, ale stanowi odprężającą odskocznię. Dostałam także ciekawie nakreślone relacje rodzinne: gdzie duma wygrywa z rozsądkiem, czasami trudno o wybaczenie, a bliskość łatwo utopić w morzu niedopowiedzeń- chociaż jeszcze pisarka mogła to rozbudować. Także lektura tego tytułu przynosi cenną refleksję, że „życie jest za krótkie, by je przeżywać pod czyjeś dyktando.” Polecam fanom obyczajowych historii, przy której można miło spędzić czas. Romansu tu jest mało (lub prawie wcale)- co wyróżnia tę powieść z morza innych, a lekki i zabawny styl sprawił, że z wielką chęcią sięgnę po kolejne książki autorki.

OCENA: -5/ 6

Wyzwanie biblioteczne