"Panny roztropne"- Magdalena Witkiewicz

 Autor: Magdalena Witkiewicz

Wydawca: Wydawnictwo Sol

Rok: 256

Stron: 2010

Czy w dwudziestym pierwszym wieku są jeszcze panny roztropne? – zastanawia się ośmioletnia Zuzanna, zwana Bachorem, dziecię nieprzeciętnie inteligentne, a w dodatku przecudnej urody.
Czy panną roztropną jest Milaczek, w dalszym ciągu szukający miłości idealnej,
czy może ponad sześćdziesięciopięcioletnia ekscentryczna i nadal seksowna młoda mężatka, pani Zofia Kruk? A może Aleksandra Pieczka, emerytowana gimnastyczka, która uciekając od mężczyzny swojego byłego życia, zatrzymała się w domu pod lasem?
Czy aby być panną roztropną należy mieć oliwę w torebce, czy wystarczą zwykłe baterie? I co na to pies arystokrata - Parys Antonio, który baterii zdecydowanie nie lubi?

Lekkie, zabawne oraz sympatyczne czytadło dla kobiet ku poprawie nastroju.

Na kartach tej książki pojawia się sporo postaci: zarówno pań w różnym wieku (od 8- letniej Zuzki, do 60-letniej Zofii) oraz panów. Nie ma głównej postaci aczkolwiek najlepiej poznajemy perypetie sercowe Mileny, której ciotka Zofia serwuje porady (m.in. że na faceta się nie czeka, tym bardziej aż cztery godziny i w pewnych sytuacjach należy/ lub i nie golić nogi). Ciekawa jest też kreacja Bachora, który jako bystre dziecko, chce „roztropnie” wyswatać swego ojca z Mileną.

Sporo komizmu sytuacyjnego mamy dzięki bohaterowi Leonowi Niskiemu, który jako strażnik praworządności usiłuje okiełznać „jaskinię żądzy i rozpusty” w mieszkaniu Aleksandry, sławnej gimnastyczki. Do tego pewnego dnia Jacek ma pewną misterną fryzurę na swojej głowie…

Jako ciekawostkę wspomnę, że autorka umieściła siebie w książce. Tak, dosłownie w dwóch zdaniach pojawia się na marginesie, goniąca swoją niesforną córkę.

Na zakończenie dwa ciekawe cytaty:

„Bo trzeba pozbierać rozklekotane emocje i twardo brnąć dalej w życie.”

„Wszystko można znaleźć po ciemku. Szczęście też. Wystarczy tylko chcieć.”

Pozycja nieambitna, ale swój cel spełniła. To dobre czytadło, przy którym się zrelaksowałam i odpoczęłam. Łatwa i przyjemna. Trochę infantylna jest ta różowa okładka, ale na to można machnąć ręką.

OCENA: 4,4/6