"(Nie)Boszczyk mąż"- Joanna Chmielewska

Autor: Joanna Chmielewska

Wydawca: Kobra
Rok: 2011
Stron: 445

Czy nie przemknęła Wam kiedyś przez głowę myśl o likwidacji jakiejś irytującej Was osoby? Malwinie, bohaterce książki Joanny Chmielewskiej myśl o zabiciu męża „podlca” (od słowa podlec), pewnego dnia zalęgła w głowie. Zaczyna więc snuć plany, zastanawiać się nad swoimi możliwościami, czyni także pewne zaskakujące przygotowania. Co z tego wyniknie, jakie będą fazy operacji „zabić męża”? 

Na pierwszy plan wysuwają się małżeństwo: Malwina i Karol, skonstruowani na zasadzie kontrastu. Ona jest znakomitą kucharką, niepracującą. To dobitny obraz braku zdolności logicznego myślenia oraz niekonwencjonalnych pomysłów. Ponadto oznacza się talentem do psucia nastroju męża, poprzez nieustanne pretensje i wścibskość. Niemalże ziemia jęczy po jej uwagach, kamień nie wytrzymuje, tym bardziej mało opanowany Karol. On zaś jest właścicielem firmy, jedynym pracującym. W domowych pieleszach Karol zamienia się w wrzaskliwego tyrana (jednak inteligentnego), domagającego się karmienia. Chce być królem, przy którym uwijają się poddane i zaspokajają jego potrzeby. Dziwi fakt, jak oni ze sobą wytrzymują, bo to kompletnie inne światy. Do domowników prócz tego zalicza się także Justyna, która od dziecka mieszka u wujostwa oraz gosposia Helenka.

Utwór jest utrzymany (tak jak wiele innych utworów autorki) w stylu humorystycznej obyczajówki z elementami kryminałku z wieloma nieoczekiwanymi i szalonymi zdarzeniami, który czyta się szybko i bez wysiłku intelektualnego. Z soczystych dialogów sypią się iskry, a to za sprawą ironii, sarkazmu i złośliwości Karola, pana domu, męża Malwiny. Stąd też posiłki przy stole przypominają jedzenie na czynnym wulkanie.

„Nie, droga żono, myśleć nie potrzebujesz. Może jestem wymagający, ale nie do tego stopnia.”

Za pośrednictwem Justyny, która studiuje i hobbystyczne zajmuje się prawem, autorka ukazuje kilka absurdów prawnych- czytane bawią czytelnika. Co jeszcze wywołuje uśmiech na twarzy? Z pewnością reakcje Malwiny na widok zdrowego, żyjącego męża oraz jej wielka „miłość”, która rąbie ją obuchem, a o której wszystkich dookoła zapewnia (jak o niej pamięta) w celu zapewnienia sobie alibi.

„Z jakiej racji, jakim prawem, otruty potwornym jadem, ośmielił się jeszcze być żywy?”

Jednak, choć napisana z przymrużeniem oka, powieść ta nie jest tylko żartobliwą historyjką. Spod warstwy humoru przebija także refleksja na temat przyczyn rozpadu małżeństwa: kłótni o pieniądze, odmiennego usposobienia małżonków, lekceważenia partnera. Oboje chcą być podziwiani i doceniani, ale druga strona im tego nie zapewnia. Zarzucają sobie nawzajem zmiany na gorsze, ale nie widzą wad u samych siebie. Rolę mediatora przyjmuje na siebie Justyna, czy uda jej się coś wskórać? Patrząc także na perypetie bohaterów widzimy, że czego człowiek nie chce to ma w nadmiarze, a upragnione stawia zacięty upór. Przeznaczenie ma gdzieś nasze zamiary, w tym wypadku – Malwiny, jej mąż okazuje się nie do zdarcia.

Książka okazała się relaksująca, rozbawiła mnie. Jak macie ochotę na przewrotną historię z przymrużeniem oka, do szybkiego zapomnienia, to zapraszam do lektury.

OCENA: 4,4/ 6