Wydawca: Prószyński
Rok: 2015
Stron: 448
Wcześnie rano w dniu swoich
jedenastych urodzin Daria Cato na plaży koło swojego domu w Karolinie Północnej
znajduje niewiarygodny dar morza: porzuconego noworodka. Tożsamości maleńkiej
dziewczynki nie udaje się odkryć i zostaje ona adoptowana przez rodzinę Darii.
Ale jej tajemnice nadal dręczą Darię.
Teraz, dwadzieścia lat później, Shelly jest niezwykłą, eteryczną młodą kobietą, którą Daria nadal ochrania. Kiedy jednak Rory Taylor, przyjaciel Darii z dzieciństwa, a obecnie producent telewizyjny, wraca, by na prośbę Shelly zrobić program o okolicznościach jej przyjścia na świat, w miasteczku Kill Devil Hills zachodzi dziwna zmiana.
Im więcej pytań zadaje Rory, tym większy niepokój ogarnia małą społeczność, bo ściśle chronione sekrety i grzechy tamtego lata sprzed wielu lat zaczynają wydobywać się na światło dzienne. Tajemnica dziecka, tego „daru morza”, zostaje fragment po fragmencie ujawniana, a jest to tajemnica, na spotkanie z którą nikt zainteresowany – ani Shelly, ani Daria, ani nawet Rory – nie jest przygotowany.
Prawda zawsze zmienia przyszłość.
Czy chciałabyś poznać prawdę?
Co byś zrobiła?
Teraz, dwadzieścia lat później, Shelly jest niezwykłą, eteryczną młodą kobietą, którą Daria nadal ochrania. Kiedy jednak Rory Taylor, przyjaciel Darii z dzieciństwa, a obecnie producent telewizyjny, wraca, by na prośbę Shelly zrobić program o okolicznościach jej przyjścia na świat, w miasteczku Kill Devil Hills zachodzi dziwna zmiana.
Im więcej pytań zadaje Rory, tym większy niepokój ogarnia małą społeczność, bo ściśle chronione sekrety i grzechy tamtego lata sprzed wielu lat zaczynają wydobywać się na światło dzienne. Tajemnica dziecka, tego „daru morza”, zostaje fragment po fragmencie ujawniana, a jest to tajemnica, na spotkanie z którą nikt zainteresowany – ani Shelly, ani Daria, ani nawet Rory – nie jest przygotowany.
Prawda zawsze zmienia przyszłość.
Czy chciałabyś poznać prawdę?
Co byś zrobiła?
W
prologu dowiadujemy się, że Daria Cato w
swoje jedenaste urodziny została bohaterką, gdyż na plaży znalazła porzuconego
noworodka. Uratowała ją (bo była to dziewczynka) i dziecko zostało adoptowane
przez rodzinę Cato, ponieważ nikt nie wiedział, kim byli jej biologiczni
rodzice.
Daria od tamtego momentu czuła się
bardzo związana z Shelly (tak dali jej na imię), jest jej
troską, radością, błogosławieństwem i ciężarem, opiekuje się nią, troszczy o
nią, zapewnia bezpieczeństwo. Rozstała się z narzeczonym, bo uważał on jej
podopieczną za ciężar- Shelly ma lekkie uszkodzenie mózgu, jest zbyt ufna w
stosunku nawet do obcych ludzi, ma swoje fobie.
W
miarę ich spokojne życie burzy przybycie do rodzinnego miasteczka Rory’ego, przyjaciela z dzieciństwa Darii,
obecnie sławnego producenta telewizyjnego „Prawdziwych historii”. Okazuje się,
że przyjechał na wakacje wraz ze swoim synem Zackiem, a także, że Shelly poprosiła go o odkrycie, kim jest
jej biologiczna matka. Dla sióstr Cato (Daria ma siostrę, Chloe, która jest
zakonnicą), jest to sporym, niemiłym zaskoczeniem.
„Wiem, że należę do rodziny Cato,
ale należę też do innej.”
Pisarka
stworzyła historię z życia wziętą. Pewnie dlatego taką wciągającą, że wielowątkowa, wielopostaciowa i zaskakująca.
Jest to opowieść o skomplikowanych
relacjach w rodzinie, miłości, przeżywaniu żałoby, o błędach, trudnych
decyzjach, dręczących wyrzutach sumienia, a przede wszystkim o kłamstwach i
sekretach z różnych przyczyn. Mają miejsce zaskakujące rozwiązania, zdrada,
zranienie, upokorzenie, poruszona została kwestia zaufania i odpowiedzialności.
Czy rozgrzebywanie, odkrywanie przeszłości
będzie błędem? Co można zyskać, a co można stracić?
Czy teraz jest na to właściwa pora, czy na takie sprawy jakaś pora jest
właściwa? Czy Shelly wie, co dla niej dobre? Takie pytania, wraz z szybko
przewracającymi się stronami powieści, nasuwają się w trakcie lektury. Ogromną
zaletą są także wyraziści i wiarygodnie
psychologicznie bohaterowie: Daria, która pogubiła się w byciu
superdziewczyną, zawsze odpowiedzialną i nadopiekuńczą w stosunku do Shelly,
teraz poprzez ukrywanie prawdziwych uczuć weszła w rolę, która jej nie
odpowiada; Rory, który usiłuje naprawić swoje relacje z nastoletnim synem (w
tym niezręczne rozmowy o dorastaniu); Grace, która kiedyś w okrutny sposób
została wykorzystana, a teraz manipuluje innymi; Chloe z bolesnymi sekretami
(tak na marginesie tę postać najmniej rozumiałam), w końcu dobrą, wręcz naiwną
Shelly, która chce poznać prawdę.
„Dar
morza” to z pewnością warta uwagi, pełna
emocji powieść obyczajowo- psychologiczna, o groźnych, przemilczanych
tajemnicach i niebezpiecznych kłamstwach, krętych ścieżkach ludzkich, o
burzeniu i odbudowywaniu ludzkich relacji.
„Sądziłam, że daję jej wszystko,
czego potrzebuje. Nie miałam pojęcia, że pragnie czegoś więcej.”
OCENA:
6-/ 6
Twórczość Chamberlain ciągle przede mną...
OdpowiedzUsuńCzytałam wiele dobrych recenzji tej książki. Mam ją w planach.
OdpowiedzUsuńKsiążkę mam, ale jeszcze jej nie czytałam, lecz zamierzam, dlatego bardzo się cieszę, że tak pozytywnie ją oceniasz.
OdpowiedzUsuńCzytaj,czytaj,warto:)
UsuńNic nie czytałam tej autorki i nie jestem do końca przekonana do jej twórczości.
OdpowiedzUsuńZapraszam na konkurs - zadaj pytanie i zgarnij książkę :)
Podoba mi się ta wielowątkowość i wspomniane elementy zaskoczenia. Powieść przeczytam z przyjemnością. Pozdrawiam! :)
OdpowiedzUsuń