"Dworek Longbourn"- Jo Baker

Autorka: Jo Baker

Wydawca: Czwarta Strona
Rok: 2014
Stron: 384

Zapraszamy do dworku Longbourn na spotkanie z Elizabeth, Jane, panem Darcym. Postaci znane z kart "Dumy i uprzedzenia" są jednak tylko tłem dla nowej historii. Głównymi bohaterami są tutaj władcza, aczkolwiek wyrozumiała gospodyni ­– pani Hill, chodząca z głową w chmurach pokojówka Sara oraz tajemniczy służący James, którego pojawienie się w Longbourn diametralnie zmienia życie dziewczyny. Czy na przeszkodzie rodzącego się uczucia staną tylko duma, uprzedzenie i status społeczny?

Pisarka nawiązując do „Dumy i uprzedzenia” pokazała tamten świat od kuchni. Dosłownie. Tutaj głównymi bohaterami jest służba: młoda dziewczyna Sara, prawie dziecko Polly, gospodyni pani Hill oraz służący James. Można powiedzieć, że z kart powieści wyłania się dosyć pesymistyczny obraz: na pierwszym miejscu służba u państwa Bennetów, ciężka, często ponad siły całodzienna praca, monotonna i dłużąca się. Życie na łasce i niełasce humorów tych bogatszych i lepiej urodzonych. Dni wypełnione obowiązkami (często mało przyjemnymi) dłużą się, służący nie mają prawie chwil na odpoczynek. Ale oni nie skarżą się, muszą być posłuszni i pokorni, mają być niewidoczni, ale zarazem są potrzebni.

To jednak nie pełen obraz. Bo są to przecież ludzie, którzy mają pragnienia, jakąś przeszłość. Na przykład Sara. Młoda dziewczyna jest ciekawska, nie zawsze posłuszna poleceniom, pragnie wolności, innego życia, zazdrości panienkom Bennetów lekkiego (wręcz próżniackiego) życia. A gdy pewnego dnia państwo przyjmują do pracy Jamesa, młodego służącego, szykuje się zmiana. Sara nie wie co o „nowym” myśleć, budzi on w niej jakiś niepokój, nowe uczucia. Czy nadejdzie dzień, w którym zamiast dbać o potrzeby innych, zaspokoi własne tęsknoty? Ale niewinność może być niebezpieczna, a marzenia o innym życiu zwieść na manowce.

„Dla Sary szczęście istniało, miała dość dobre pojęcie o tym, czego jej było brak.”

„ Dworek Longbourn” to powieść o ówczesnych konwenansach społecznych, życiu tych biednych, ich trudnej codzienności. Tutaj romans jest stonowany, spętany etykietami, granicami i uprzedzeniami, trzeba być ostrożnym, bo własną lub czyjąś reputację można szybko i łatwo zniszczyć niesubordynacją.

„Zatrzymała się tam, na rozdrożu, na granicy wszystkiego, co dotychczas było jej znane.”

Książka ma lepsze i gorsze fragmenty, momenty monotonne (niepotrzebnie rozciągnięte) i zaciekawiające czytelnika. Mnie osobiście początek znużył, najciekawsza i może nawet zapadająca w pamięć była część trzecia- zdradza ona pewne tajemnice z przeszłości, ukazuje skutki wojny: głód, wyzysk i śmierć.

Kto może skusić się na ten tytuł? Na pewno fani pisarki Jane Austen, angielskich klimatów XIX wieku, wątków obyczajowo- społecznych.

OCENA: 4/ 6

Wyzwanie biblioteczne 2016