"Nadzieja"- Katarzyna Michalak

Autorka: Katarzyna Michalak

Wydawca: Termedia
Rok: 2012
Stron: 272

Lilianę poznajemy, gdy jako mała, samotna dziewczynka wędruje przez las, szukając miejsca, gdzie będzie bezpieczna i szczęśliwa. Znajduje rannego Aleksieja, syna sąsiadki, który od tego dnia staje się najserdeczniejszym - i jedynym - przyjacielem. Dzieci dorastają razem, dzieląc się największymi tajemnicami i lękami. Niestety, los wkrótce je rozdziela i choć wydaje się, że ich drogi nigdy się nie skrzyżują, Lilianę i Aleksieja połączyły na zawsze dwa uczucia, silniejsze od przeznaczenia: miłość i nienawiść. Mężczyzna ciągle powraca do kobiety, mimo że ta potrafi jedynie go ranić. Ona, Lilith, jest jak ogień, on, jak ćma. Ona jak lód, on jak płomień. Miłość staje się obsesją, przeznaczenie – fatum, owładnęły obojgiem, a Liliana i Aleksiej nie potrafią, a może nie chcą się temu przeciwstawić. Pozostaje tylko Nadzieja…

Początek książki był obiecujący: dwójka dzieci, odszczepieńców staje się przyjaciółmi, kryje się we własnym świecie. Te retrospekcje przeplatane są z narracją dorosłej już bohaterki, która ucieka to tytułowej „Nadziei”, do bezpiecznej przystani, by móc odzyskać szacunek do samej siebie. Tak, to mnie zainteresowało. Jednak bardzo szybko, czytając o losach Liliany zaczęłam wyczuwać pewne „zgrzyty”. Coraz mniej rozumiałam pobudki jakimi się kierowała przy wielu decyzjach- stąd od początkowego współczucia przeszłam w stan irytacji i niedowierzenia. Nie wiem, czy przesłaniem tej książki miało być ukazanie, że od przeszłości nigdy się nie ucieknie, że to, co wyniesione z domu rodzinnego zostaje w człowieku na zawsze- szczególnie to złe. Liliana jako kopciuch, córka ojca o ciężkiej ręce wpada w rolę ofiary i nigdy z niej nie wychodzi. Nawet gdy ma wybór, doprowadza swoją głupotą i podłością siebie do upadku. A to co robiła z Aleksiejem, z ich miłością- wykorzystywała, raniła, zdradzała wielokrotnie na podłe sposoby, przerzucała winę na niego. Tak wyglądały ich wzajemne relacje: miłość równa się fatum, opętanie, za którą płaci się wysoką cenę. Aleksiej- nie chciał obiecywać jej czegoś, czego nie mógłby dotrzymać, choć on też chyba nie rozumiał, dlaczego ranią się nawzajem.

Autorka miała ciekawy pomysł na trudną, najeżoną przeszkodami historię miłosną, ale późniejsze wydarzenia, są w moim odczuciu mało realne, to takie sztuczne, przesadzone komplikacje. Fabuła owszem wzrusza i intryguje, ale też irytuje i drażni np. przejaskrawieniem emocji, które targają Lilianą. Przysłowie co za dużo, to nie zdrowo pasuje do treści tej książki, ponieważ dostajemy historie rodem z telenowel zagranicznych, do tego zakończenie-cud, który także mnie nie przekonał.  Z kartek przebija raczej żal i stracone szansy na szczęście, niż sama nadzieja.

Nie polecę raczej nikomu tej książki, ale też nie będę zdecydowanie odradzać, to musicie zdecydować sami. Ja na tej lekturze się zawiodłam, ale z kolei "Mistrz”, „Powrót do Poziomki” wspominać będę bardzo pozytywnie.

OCENA: 3/6