"Ten jedyny"- Emily Giffin

Autorka: Emily Giffin

Wydawca: Otwarte
Rok: 2014
Stron: 520

A jeśli ten jedyny, którego pragniesz, nie jest tym, którego powinnaś kochać...
Czasem wymarzony książę z bajki okazuje się wielką pomyłką.
Czasem ktoś, kto miał kochać, głęboko rani.
Czasem miłość rodzi się tam, gdzie nikt się jej nie spodziewa.
W życiu Shei wszystko jest pokręcone. Zamiast chodzić z matką na proszone obiadki, woli oglądać mecze. Zamiast cieszyć się, że ma chłopaka, który jest obiektem powszechnych westchnień, zastanawia się, czy to na pewno ten jeden jedyny. A jeśli nie on, to kto? I dlaczego nowe uczucie jest takie trudne?
Czy Shea wybierze lojalność i przyjaźń, czy odważy się postawić wszystko na miłość?

Shea po śmierci matki jej przyjaciółki Lucy, pani Carr, zaczyna zastanawiać się nad swoim życiem, w sposób, jakiego wcześniej unikała. Przestaje trzymać się tego co łatwe, rusza z martwego punktu, w którym utknęła: zmienia pracę, zrywa z chłopakiem. Od pierwszym stron widać, że bohaterka darzy wielkim uwielbieniem swojego „bohatera” z dzieciństwa, Trenera Carra, ojca Lucy. Jest dla niej idolem („słońcem wokół którego obraca się świat, włącznie ze mną”), łączy ich też wspólna pasja- futbol. Zresztą zawsze trochę zazdrościła rodzinie Carr, bo rodziców Shei łączyła jedynie ona, jako ich dziecko, a także kłótnie i zdrada.

Dziewczyna zaczyna się umawiać z „złotym dzieckiem” futbolu, Ryanem, jednak szybko dostrzega, że coś brakuje ich związkowi, czuje się niezręcznie. Przeżywa różne chwile, pełne smutku, sfrustrowania, także szczęścia i dumy, ale coś zaczyna się psuć i zmierza ku zerwaniu. Przez nieuwagę i ujawnienie swoich uczuć Shea zostanie postawiona przed wyborem: przyjaźń i lojalność lub miłość. Co zrobi?

Siódma powieść Emily Giffin ma interesujący, życiowy temat- wciąga, ale miejscami rozczarowuje. Słabymi punktami tej historii są (jak dla mnie): przewaga rozmów, informacji o futbolu- jako osobę nieinteresującą się sportem zwyczajnie mnie te fragmenty nudziły. Akcja raczej jest poza tym mało dynamiczna. Łatwo i dosyć szybko można odgadnąć, co się wydarzy i kto jest „tym jedynym” bohaterki. Także decyzja Lucy na ostatniej stronie stoi w sprzeczności z wcześniejszym jej zachowaniem i brak jej umotywowania.

„Ten jedyny” według mnie jest najsłabszą powieścią Giffin, w ogólnym rozrachunku wypada jednak nie najgorzej. Historia ma w sobie sporo realizmu, a przede wszystkim prawdy życiowej, nie mamy wpływu na nasze uczucia, które nie zawsze są fair. To, że na kimś nam zależy, nie oznacza miłości; to, że chcemy pokochać, nie oznacza, że pokochamy. Czasem się wygrywa, a czasem przegrywa. I pewnych problemów nie należy lekceważyć.

OCENA: 4,5/ 6

 Wyzwanie biblioteczne