"Tam, gdzie nie sięga już cień"- Hanna Kowalewska

Autorka: Hanna Kowalewska

Wydawca: Wydawnictwo Literackie
Rok: 2015
Stron: 450

Inka, młoda graficzka, pracująca w warszawskiej galerii, dostaje telegram od dawno niewidzianej ciotki Berty. Kobieta jest umierająca. Chce się pożegnać i opowiedzieć o czymś bardzo ważnym… Inka przyjeżdża do Jantarni, nadmorskiej miejscowości, w której dorastała, jednak tam nikt oprócz ciotki na nią nie czeka. Wręcz przeciwnie – Inkę wita chłód, a nawet wrogość. Dlaczego? Co takiego stało się w przeszłości, że jedna z krewnych Berty potrafi splunąć dziewczynie w twarz? Dlaczego Inka od lat nie odbiera telefonów od przybranego brata Zbyszka i unika rodzinnych stron? Dlaczego jej przyjaciele z młodości nie ułożyli sobie życia, są samotni lub w nieudanych związkach?

Inka nie była w rodzinnym domu prawie dziesięć lat, tyle też lat starała się o tym miejscu nie myśleć. Zapomniała twarze i ludzi. Jednak teraz została tu wezwana anachronicznym, niczego nie wyjaśniającym telegramem. Do ciotki Berty. Jej powrót jest szokiem dla innych, zarówno z rodziny jak i mieszkańców Jantarni. Bo jak to? Nikt na jej miejscu by nie wrócił… Czego tu chce? Takie myśli pojawiają się w głowach bohaterów. Odżywa zadawniona niechęć i nienawiść, pojawiają się bolesne wspomnienia,  ale też wzruszenie. Sekrety i insynuacje wyłażą z zakurzonych kątów, wielokropkami i niedopowiedzeniami na początku pisarki miarkuje tajemnice.

Na miejscu dziewczyna zostaje umierającą, mającą tylko przebłyski świadomości ciotkę Bertę, która kiedyś była dla niej jak matka. Bo wychowała obce dziecko, przybłędę, wilczą jagodę. A teraz dla niektórych Inka jest niewygodną zjawą z przeszłości. Co chce od niej ciotka Berta, o czym ma koszmary senne? O czym Inka postanowiła zapomnieć, o czym nie chce wiedzieć? Co latami można trzymać za zamkniętymi drzwiami? Raczej nic dobrego… Miłość, nienawiść, zdrada, ten cały kłąb…

„Zapomniałam wszystko, bez selekcji. Bo jak coś w pamięci zostanie, to takie wspomnienie przywołuje inne.”

To historia o niedomkniętych sprawach, trudnej przeszłości, żalu i tęsknocie, o tym, że najpierw samemu trzeba sobie pewne rzeczy wybaczyć, a potem dopiero prosić o wybaczenie innych. Moim zdaniem nie można jednoznacznie ocenić działania bohaterów, pisarka przedstawiła ich tak, że nie do końca jest to możliwe- to głównie zranieni ludzie, którzy ranią innych. Chyba tylko negatywną postacią jest Zbyszek- w nim nie doszukałam się niczego pozytywnego.

„Tam gdzie nie sięga już cień” to bardzo dobra powieść obyczajowa o samotnych ludziach przetrąconych przez los, zakłamaniu, o cieniach ukochanych osób z przeszłości, nieplanowanej miłości i rodzinnych sekretach. Polecam fanom gatunku.

OCENA: 5/ 6

Wyzwanie biblioteczne