"Bardzo długie przebudzenie"- Grażyna Jeromin-Gałuszka

Autorka:  Grażyna Jeromin-Gałuszka

Cykl: Magnolia [Prószyński i S-ka] (tom 3)
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Rok: 2016
Stron: 464

W prywatnej klinice psychiatrycznej operatywnego doktora Bargiela spotyka się niezwykła trójka pacjentów: ekscentryczna pisarka Aurelia, prywatny detektyw Rajmund i zbuntowana nastolatka Inez. Skazani na swoje towarzystwo, częściowo dla zabicia czasu, częściowo w ramach terapii, rozmawiają o swoich problemach. Kiedy przychodzi pora na Inez, ta zaczyna snuć opowieść o Magnolii, knajpie z pensjonatem w dalekich Bieszczadach. To miejsce, gdzie zdarzają się małe cuda, takie jak wzajemna życzliwość i bezwarunkowa przyjaźń.
Opowieść Inez rozpoczyna się w momencie, gdy pewnego sierpniowego popołudnia w Magnolii pojawia się zjawiskowo piękna kobieta, Beata. Melduje się, idzie do pokoju, a potem wychodzi na spacer i znika bez wieści. Kilka dni później do pensjonatu przyjeżdża Daniel, narzeczony kobiety. Nie rozumiejąc powodu, dla którego znalazła się w tak dziwacznym miejscu, czeka, aż Beata wróci i wszystko wyjaśni. Mija miesiąc, dwa miesiące, rok... Życie w Magnolii toczy się swoim niezwykłym trybem, a świat mężczyzny staje na głowie. Mimo to Daniel wciąż czeka.

„Powiedz mi więc, kim jesteś…”

W klinice psychiatrycznej dr Bargiela w tzw. terapię duetów zostały połączone dwie skrajne osoby: ekscentryczna pisarka Aurelia oraz prywatny detektyw Rajmund. Ona uśmierciła swojego bohatera powieści w dwudziestym trzecim tomie i nie może sobie z tym poradzić; on zaś stracił wszystko przez pewną pechową Melę. Do tego duetu doczepia się Inez, zbuntowana nastolatka, cierpiąca na bezsenność, „zdana na siebie”. Dziewczyna opowiada tamtej dwójce historię o mieszkańcach Magnolii, pewnym Danielu, który tam dotarł i tam przez pewną kobietę, skończyła się jego wielka podróż. Bo tam pozostał.

„Magnolia to dziwne miejsce- niepozbierane, niedokończone…”

Jeśli tak jak ja, nie czytaliście innych tomów o Magnolii, to z początku możecie się pogubić w gmatwaninie ciągu imion, urywkowych historyjek, które padają w historii Inez. Ale mimo wszystko widać, że było to miejsce, w którym każdy coś znalazł, kiedy w jakimś momencie się pogubił.

Dla mnie ta powieść jest niełatwa w opisaniu. Natrafiamy na wiele nieregularności. Z jednej strony są fragmenty, które czyta się z ogromnym zaciekawieniem. Z drugiej zaś pojawiają się niestety nużące, nic nie wnoszące dialogi, przeszkadzające w dobrym odbiorze dygresje. Pod pewnymi względami ta historia była przewidywalna: odkryłam kto z kim będzie, pewną tożsamość; jednakże z kolei personalia innej osoby były dla mnie totalnym zaskoczeniem. Dużo jest niedopowiedzeń, co intryguje. Zakończenie to trochę zbieg przypadków, ale cała ta historia jest niecodzienna.

„Zrobiłaby wszystko, żeby ten świat zatrzymać.”

Mam wrażenie, że pisarka zdejmuje tutaj jedną zwodniczą powłokę, by odkryć pod nią następną. Historia trwa, jeszcze się nie skończyła, czeka tutaj na czytelników trochę tajemnic i niespodzianek. Tytuł powieści nawiązuje do pewnego filmu, ta analogia nawet przywołana jest w fabule. A jakie ma znaczenie? To musicie odkryć. Fabuła jest bardzo wielowątkowa: zagubienie w świecie, samotność, relacje międzyludzkie, przemoc domowa, patologia, o marzeniach byciu dorosłą.

„Bardzo długie przebudzenie” to nietypowa i nieszablonowa historia o przełomach i przebudzeniu z marazmu, powrotu uczuć i emocji; o tym, że rozmowy już nie drażnią, cisza mogłaby być gorsza. O miejscu z niezwykłą aurą, Magnolii, „w którym zdarzają się małe cuda”, gdzie rodzą się przyjaźnie, które nie powstałyby gdzie indziej.

„Nie patrzą na siebie, ani się nie oglądają.

Na nic.

Po prostu idą.”

OCENA: 5-/ 6

Wyzwanie biblioteczne 2016