"D jak dłużnik"- Sue Grafton

Autor: Sue Grafton

Wydawca: Buchmann
Rok: 2012
Stron: 320

„D jak dłużnik” to czwarta część Alfabetu Zbrodni autorstwa Sue Grafton. Tym razem prywatna detektyw- uparta, niezależna, mające twarde zasady, ale umiejąca kłamać gdy potrzeba- Kinsey Millhone dostaje od tajemniczego mężczyzny niby proste zadanie: doręczenie czeku na dwadzieścia pięć tysięcy dolarów. Jednak szybko okazuje się, że to sprawa z haczykiem, która szybko się komplikuje. Zleceniodawca, który nie jest tym, za kogo się podawał, znika, a potem ginie w tajemniczych okolicznościach.

„Od początku coś w nim mi nie pasowało, ale nie potrafiłam określić w czym rzecz.”

Bohaterka porwana w prąd wydarzeń, musi odegrać w nich swoją rolę- ze swoim niestandardowym poczuciem sprawiedliwości, próbuje mimo trudności wyjaśnić co tak naprawdę przydarzyło się temu mężczyźnie. Przesłuchuje osoby z nim związane, starając się polegać na zwykłym plotkarstwie, a także zdobywa informacje opierając się na kontaktach z ludźmi mającymi dostęp do tych, które są poufne. Nie zabraknie także śledzenia oraz obserwacji nieodłącznej pracy detektywa.

Kinsey styka się z różnymi reakcjami przesłuchiwanym, z czego nikt nie przyznaje się do winy, także i ona ma swoje wątpliwości, ale stara się pamiętać, że „bez względu na wady i charakter ofiary, morderstwo jest czymś złym, a kara wymierzona sprawcy powinna być na tyle surowa, by zrównoważyła podłość jakiej się dopuścił.”

Napiszę, że lubię postać bohaterki- tą jej determinację, by wyjaśnić sprawę, samodzielność i poczucie wolności oraz zasady- lojalność wobec klientów i ich tajemnic. Gdy sprawa utknęła w martwym punkcie, Kinsey wkłada kij w mrowisko. „Zaczynałam rozumieć, co czuł książę z bajki, wędrując z pantofelkiem od drzwi do drzwi w poszukiwaniu Kopciuszka.” Ostatecznie bohaterka zmierzy się z ostatecznością i pojawi się u niej przekonanie, że pewne długi są tak ogromne, że spłacić je można tylko własnym życiem.

Zagadka kryminalna jest ciekawie skonstruowana, odrobinę zawikłana, bez braków logicznych, na końcu z ciekawym, ale znanym schematem u tejże pisarki. Bohaterowie są wiarygodni, aczkolwiek mało zapadający w pamięć, choć obrazujący silne, znane czytelnikowi emocje i zachowania: miłość, nienawiść, próba odkupienia win.

Zaletą kryminałów z tego cyklu jest to, że nie trzeba czytać po kolei- każda książka to osobna sprawa kryminalna z udziałem Kinsey. Polecam fanom klasycznych kryminałów.

OCENA: 4,5/ 6

 Kryminalne Wezwanie