"Agnes Grey"- Anne Brontë

Autor:  Anne Brontë

Wydawca: Wydawnictwo MG
Rok: 2012
Stron: 256

Agnes Grey tytułowa bohaterka i jednocześnie narratorka opowiada czytelnikom o swoich doświadczeniach, które zdobyła w czasie pracy guwernantki przy dwóch posadach. Mówi o swojej motywacji: chęci pomocy rodzinie, jako że żyli bardzo skromnie oraz potrzebie rozpoczęcia samodzielnego życia. Agnes będąc córką pastora,  jest mniej obyta towarzysko od dziewcząt w jej wieku 19 lat, niewinna i naiwna, pełna świetlistej nadziei i nieświadoma przeciwności losu, wyrusza w „duży świat”, by otoczyć opieką i nauczać cudze dzieci.

Agnes zetknie się z rzeczywistością, która znacznie odbiega od jej wyobrażeń. Dzieci są zuchwałe, krnąbrne, bezmyślnie okrutne, a pracodawcy krępują dziewczynę swoich zachowaniem, mają wobec niej ogromne oczekiwania, jednocześnie dając jej mało uprawnień, które mogłyby pomóc utrzymać dyscyplinę u dzieci. To ludzie nieprzystępni, którzy insynuują i krytykują, przez co bohaterka nie może odpowiedzieć na zarzuty, których otwarcie nie postawiono. Niesłuszna krytyka boli ją, ale znosi ją bez słowa skargi. Myślę, że na jej postawę trzeba patrzeć przez pryzmat jej wychowania- nauczona została pokorności i mało spotykanej cierpliwości. Tak więc, w jej historii nie zabraknie smutku, ale też i radości, nadziei i rozczarowania, a i może spotka kogoś, kto stanie się jej bliski…

Co można powiedzieć o książce? Akcja biegnie tu nieśpiesznie, sporo tu szczegółowych opisów, dla osób których interesuje temat pracy z dziećmi może i ciekawe, ja jednak odebrałam je jednak jako nużące. Ukazuje precyzyjnie świat XIX-wiecznej Anglii: osób, które spotyka na swojej drodze, obyczajów i uprzedzeń, które panują w tym czasie. Nie można odmówić temu realizmu, choć trochę to zbytnio czarno-białe: ludzie bogaci są egoistyczni i aroganccy, pogardliwy wobec niższych stanem, a ci, co nie mają wiele dóbr materialnych, mają za to wiele w sercu.

„Nasi stali współtowarzysze mają ogromny wpływ na nasz umysł i zachowanie. Ci, których czynów nieustannie jesteśmy świadkami i których słowa systematycznie dźwięczą nam w uszach w sposób naturalny, stopniowy i niedostrzegalny, sprawiają, że się do nich upodabniamy.”

Dla tych co lubią statyczne powieści o prostej, przewidywalnej fabule, mówiące o tym, że piękno duszy (miłość i dobroć) są ważniejsze niż powierzchowność i posiadane bogactwo ”Agnes Grey” mogę polecić jako lekturę, która pozwoli ujrzeć, jak wyglądał świat oczami młodej guwernantki w tamtych okresie.

OCENA: 4,4/ 6