"Wiśniowy Dworek"- Katarzyna Michalak

Autor: Katarzyna Michalak

Wydawca: Wydawnictwo Literackie
Rok: 2012
Stron: 312

W Wiśniowym Dworku, gdzieś pod litewską granicą mieszka Danusia. Jest nauczycielką w wiejskiej szkole i nie wyobraża sobie życia w wielkim mieście, pełnym spieszących się ludzi.

Na warszawskim Mokotowie, niedaleko parku Morskie Oko, mieszka Danka. Jest przebojową biznesmenką w międzynarodowej korporacji i nie wyobraża sobie życia na wsi, gdzie życie toczy się powoli, a jego rytm wyznacza przyroda. Te dwie kobiety pozornie dzieli wszystko, ale łączy jedna tajemnica.
I jeszcze ktoś. Mężczyzna, który przybył z przeszłości, by odebrać to, co do niego należy…

Danusia i Danka to woda i ogień. Pierwsza to romantyczna dusza, kochająca swój zawód, matkująca dzieciom, za spokój płacąca jednak samotnością. Najmłodsze dziecko w rodzinie, wychowywana przez oschłego, starego ojca wyrosła na nieśmiałą, troskliwą dziewczynę. Natomiast Danka to kobieta – pistolet, wiecznie zabiegana, również jednak wyobcowana poprzez swoją pozycję zawodową. Jej dzieciństwo było całkiem inne: adopcyjni rodzice dali jej ogrom miłości i poczucie bezpieczeństwa, wręcz była chowana pod kloszem, z czasem wyprowadziła się do miasta, by żyć samodzielnie. A tajemniczy mężczyzna obserwuje te dwie bohaterki i prowadzi swoją własną grę, „bo albo rządzisz, albo jesteś niewolnikiem”.

Życie jest pełne niespodzianek, czyż nie? Los przewrotny, czasem nic sobie nie robi z naszych planów. Bo co kryje się za tajemniczym zaproszeniem do hotelu w Jastrzębiej Górze? Zapoczątkowuje to szereg wydarzeń, które zmienią życie tych trojga bohaterów. Spotkanie twarzą w twarz przyniesie wiele emocji…

Pani Michalak napisała książkę zarówno zabawną, jak i wciągającą, z bohaterami mającymi swój wachlarz cech i emocji. Postać D uczyniła do tego kontrowersyjną, bo jako przestępca- filantrop miał dwie twarze. Pogodzony z losem, ale nie bierny, umie wziąć odpowiedzialność za własne czyny. Poprzez jego pozornie beznamiętne relacje (a w gruncie rzeczy pełne emocji), jak zachowanie dwóch Danek pisarka ukazała wpływ dzieciństwa na dalsze życie człowieka, pokazała siłę miłości- miłości czystej, bezwarunkowej, akceptacji bliskiego takim jakim jest, pomocy w potrzebie. Zawsze lepiej kochać i mieć co wspominać, niż nie kochać wcale.

„Gdy dostajesz od losu coś bezcennego, pragniesz cieszyć się tym jak najdłużej. Jeżeli jest to miłość, chcesz zatrzymać ją do końca swoich dni.”

Podobało mi się poruszenie tematu trudnej sztuki wybaczenia dawnych krzywd, o tym że człowiek czasem woli pamiętać te „złe rzeczy”, żywić się żalem i nienawiścią, natomiast wdzięczność jest mało wygodna, wymaga spłaty długu. Chociaż o tym jeszcze więcej chciałam poczytać, może uda mi się w innej lekturze.

„Wybaczenie ma się w sercu, a nie na języku. Trzeba poczuć, że wybaczasz, a nie rzucić jednym pięknym słowem.”

Warto wspomnieć również o zakończeniu, które jest połączeniem happy endu z melodramatem i z pewnym niedopowiedzeniem, taka niekończąca się historia- bo można dopisać by dalsze losy bohaterów.

Dynamiczna akcja, oryginalna historia (choć z pewnymi mało prawdopodobnymi zbiegami okoliczności), miszmasz gatunkowy (romans, obyczajówka, sensacja, rodzinne sekrety), przyjemny język to niewątpliwe zalety tejże pozycji. Zatem polecam- czyta się naprawdę szybko.

OCENA: 5,2/ 6