"Skrzydła nad Delft"- Aubrey Flegg

Autor: Aubrey Flegg

Wydawca: Wydawnictwo Esprit
Rok: 2012
Stron: 256

Holenderskie miasteczko Delft, połowa XVII wieku. Louise Eeden jest córką uznanego projektanta porcelany i doskonale wie, czego oczekuje się od niej ze względu na interesy rodzinne. Kiedy więc ojciec zleca słynnemu artyście, Jacobowi Haitinkowi, wykonanie jej portretu, przystaje na to, choć niechętnie, podobnie jak godzi się z myślą, że dla dobra prowadzonej przez ojca firmy ma wkrótce poślubić Reyniera de Vriesa, syna największego producenta ceramiki w Delft.
Sytuacja komplikuje się jednak, gdy w pracowni malarskiej dziewczyna poznaje Pietera, młodego pomocnika mistrza Haitinka, i zakochuje się w nim. Ta niemożliwa miłość wydaje się z góry skazana na niepowodzenie, nie tylko ze względu na dzielące młodych różnice majątkowe, lecz również kwestie wiary: ona jest pobożną protestantką, on – katolikiem. Jest jeszcze zazdrosny Reynier, któremu trudno będzie pogodzić się z odmową ze strony Louise…

Louise jest bardzo młodą dziewczyną, która niedługo ze względu na interesy rodzinne powinna wkrótce wyjść za mąż za Reyniera, swego towarzysza zabaw z dzieciństwa. On zdecydowanie proponuje jej małżeństwo, jednak bohaterka nie udziela jednoznacznej odpowiedzi. Nie czuje się gotowa. Reynier przystojny i czarujący dziedzic fortuny zawsze ją chronił, ale ochrona może się zmienić w kraty więziennej celi.

Tymczasem jej ojciec zleca wykonanie portretu Louise znanemu artyście. Dla Mistrza okazuje się to być wyzwaniem, ponieważ dziewczyna „jest jak kichnięcie, które nie chce przyjść”. Obojętna na samą siebie, przezroczysta jak kieliszek, chce „żyć” na swoim portrecie, emanuje magią, która oczarowuje malarza i jego pomocnika Pietera. Właśnie, Pieter. „Cudownie” brzydki, niezdarny pomocnik, katolik, świadomy swoich ograniczeń, tak odmienny od Reyniera. Louisa i on to zupełnie inne światy, ale mimo to „jej serce otworzyło się na niego, czując dziwne pokrewieństwo”. Powoli rodzi się nowe uczucie, zarówno przyjaźni, jak i troski i miłości, ale czy ci dwoje mają szanse być razem? 

Mogę napisać, że pisarzowi udał się wątek miłosny: w żadnym razie nie jest sztuczny, przeżycia i rozterki bohaterów są wiarygodne (szczególnie u Louisy, która składając pewną obietnicę, chce spełnić marzenia ojca i uszczęśliwić chorą matkę), uczucia opisane są w sposób prosty, naturalny, kryjący w sobie piękno.

„Widziała swoje odbicie w oczach Pietera, zastanowiła się, co on widzi. W głębi serca była pewna, że widział wszystko to, co stanowiło ją samą. Ale teraz nowa pieśń wypełniła jej głowę.”

Jednak „Skrzydła nad Delft” to nie tylko historia miłosna, lecz niezwykle barwna i wypełniona emocjami powieść, która maluje obraz XVII - wiecznej Holandii, pełnej religijnych niepokojów, nienawiści i agresji do katolików, które to bohaterowie dotkliwie odczują podczas pewnej konfrontacji. Pisarz nakreśla sylwetki również osób, które znała Louise (np. niania Annie) lub też słyszała o nich, poprzez nich ukazuje czytelnikom różne poglądy: niektóre pełne uprzedzeń i wrogości, inne dotyczące kultury, filozofii. Sam Pieter roztacza przed bohaterką niuanse malarstwa, wprowadzając ją do kompletnie innego świata, gdzie w przeciwieństwie do nauk ścisłych jest miejsce na duszę. Pełne mądrości życiowej i ciepła są także rozmowy ojca z córką. Szczególnie podobał mi się fragment, gdy ojciec zabiera Louise w myślową podróż do Barucha i fragment o Bogu, o tym, że ludzie przekręcając swój umysł wypchnęli Go w „bezpieczne niebiosa, bo tam nie musieli się nim przejmować”. A tak naprawdę On jest w na miejscu, w Delft, wszędzie. To wszystko nadaje to tej pozycji odpowiedniego wyrazu- uniwersalnego, aktualnego i w obecnych czasach, dzięki czemu staje się magiczna. Do tego pisarz serwuje zaskakujące, smutne, wręcz tragiczne zakończenie (choć czytałam, że to pierwsza część trylogii, choć nigdzie nie widziałam kontynuacji).

Śliczna okładka, od której nie mogłam oderwać wzroku skusiła mnie do skosztowania tej pozycji, a lektura dostarczyła mi niemało wrażeń. Z jednej strony lekka, ale i poruszająca ważne tematy, całość czyta się bardzo szybko. Gdybym miała jej coś zarzucić to miejscami zbytnią zwięzłość oraz szczegółowe opisywanie procesu malowania portretu Louisy (tematyka malarstwa i jego aspekty nie interesują mnie aż tak bardzo). A tak spotkanie z literaturą irlandzką uważam za udane, a książkę „Skrzydła nad Delft” polecam jako wartą uwagi lekturę.

OCENA 5,1/ 6