"Złowroga pętla"- Aleksandra Marinina

Autor: Aleksandra Marinina

Wydawca: W.A.B
Rok: 2006
Stron: 352

Major Anastazja Kamieńska, studiując na ekranie komputera plan Moskwy, odkrywa niezwykłą prawidłowość: kropki wyznaczające obszar o najwyższej przestępczości tworzą pętlę. Łączy się z nią druga pętla dla odmiany zakreślająca rejon, w którym przestępczość jest bardzo niska. Obie układają się w kształt poziomej ósemki -znak nieskończoności...Na styku pętli znajduje się pewien instytut, w którym prowadzone są tajemnicze eksperymenty. Czy doświadczenia naukowców mają coś wspólnego z odkryciem Kamieńskiej? W liście pozostawionym przez pracownika instytutu, który po zamordowaniu ukochanej żony popełnił samobójstwo, jest zdanie: Wszystko wypływa z nieskończoności zła ..

Kolejny przeze mnie przeczytany kryminał Marininy z serii o Anastazji Kamieńskiej. Tym razem jakby są z pozoru oddzielne sprawy- zaczyna się od szantażu pewnego małżeństwa, co łączy się potem w zaskakujący sposób z zabójstwem dyrektora, a w końcu z samobójstwem pracownika moskiewskiego instytutu badawczego. A tam pojawia się tajemnicze urządzenie ze sprzężeniem zwrotnym.

Kamieńska wyciąga wnioski, analizuje informacje, dzięki bogatej wyobraźni, nie daje sobie wcisnąć kłamstwa. W powieści został ukazany jej tok myślenia, stąd też mogą być zawiedzeni wielbiciele brawurowej i szybko pędzącej akcji. Śledztwo prowadzone przez milicję idzie powoli, trudno wykluczyć osoby z kręgu podejrzanych, a sam przestępca jest podstępny i sprytny. Interesujące są metody śledcze stosowane przez Docenko (jednego z milicjantów), który korzysta z tego co w kryminalistyce nazywa się „pobudzeniem związków skojarzeniowych”, dzięki czemu pod jego kierunkiem świadkowie przypominają sobie istotne rzeczy. Złowrogi wydaje się fakt, że teren, na którym w Moskwie były popełniane przestępstwa lub zachodziły agresywne zachowania tworzy cyfrę „ósemkę”.

„Kto ma cyjanek, ten zabił. Proste.”

Mamy sporo bohaterów. Cynicznego łajdaka o nielegalnych posunięciach, pewnego samotnika, kapryśną dziewczynę, samotną kobietę, która zrobi wszystko dla kochanki. Ludzie ze „szkieletami” w szafie, starannie ukrywanymi sekretami. Ogniwem między nimi jest zbrodnia. A sama Kamieńska znajdzie się na celowniku przestępcy, przez co przeżyje chwile strachu.

Kryminał z interesującymi powiązaniami, która stawia bardziej na logikę rozumowania śledczych niż dynamiczną, efektowną akcję. Poza tym pisarka przedstawia obraz współczesnej codzienności w Rosji. Racji ma trochę bohaterka, gdy neguje i porównuje działania aparatów sprawiedliwości, gdy zostanie zamordowany ktoś sławny, a zwykły „zjadacz chleba”. Na uwagę zasługuje też zakończenie z ponurym akcentem.

OCENA: 5/ 6

Kryminalne Wezwanie