"Kochanek dziewicy"- Philippa Gregory

Autor: Philippa Gregory

Wydawca: Książnica
Rok: 2010
Stron: 560

Historia Anglii- w kolejnej odsłonie, tym razem rok 1558 i królowa Elżbieta (córka Anny Boleyn i Henryka), która po śmierci swojej przyrodniej siostry Marii obejmuje tron.

„Kochanek dziewicy” koncentruje się przede wszystkim na związku królowej Elżbiety z Robertem Dudleyem. On, niegdyś znamienity syn lorda protektora, popadł w niełaskę, straciwszy majątek. Opuszcza nierozumiejącą go żonę Amy, zostawiając ją na prowincji, sam zaś wyrusza na dwór królewski. Szczęście uśmiecha się do niego, gdy kandydatką do tronu jest Elżbieta- znał ją niemal od dziecka, co sprawia, że trafia do grana jej zaufanych doradców, z łatwością wchodząc w rolę dworaka i faworyta. Ona zaś niepewna swojej sytuacji, z napadami złości, wojuje z Kościołem, nie znając co to wstyd. „Pokrewne dusze” zbliżają się do siebie, zaczynają się plotki, oskarżenia, wybucha skandal.

„Robił to, co od wieków robili królewscy faworyci na wszystkich dworach świata- stąpał po grząskim gruncie, lawirując pomiędzy pochlebstwem a śmiertelną obrazą, pomiędzy prawdą o kłamstwem, pomiędzy długim i zdrowym życiem a utratą własnej głowy na katowskim pieńku.”

Gregory bardzo dobrze oddała charaktery postaci historycznych, którzy przybrali kształty zwyczajnych śmiertelników ze swoimi słabościami i namiętnościami. Dudley impertynencki w zachowaniu, chce sięgnąć wyżej, z ambicją jako kwintesencją jego duszy. Zwodząca, pamiętliwa Elżbieta, zaborcza, porywcza, od zawsze musiała toczyć boje o swoje dziedzictwo. Ciekawostka: na skutek strachu pojawiała się u niej opuchlizna rąk. Amy: porzucona i samotna młoda żona, ale kochająca męża, który według niej goni miraż zamiast cenić bezpieczeństwo. Budzi współczucie czytelnika, zraniona do głębi „prośbą” Dudleya, jako zbędna i na pozycji straconej, bo staje na drodze szczęścia kochanków.

Dodatkowo poznamy zakulisowe działania Cecila z siatką szpiegów, lorda sekretarza królowej, któremu ona ufa bezgranicznie, jako, że był z nią w czasach niełaski. Któremu nie podoba się obecność Dudleya przy boku królowej oraz żywi obawy, czy Elżbieta podoła rządzeniu krajem. Ale choć jest ona „najsłabszą z niewiast” nie mogącą się oprzeć czarowi przystojnego koniuszego Dudleya, to jednak jest „najsilniejszą monarchinią”- dla korony potrafiła zdobyć się na przebiegłość. Faktem jest, że Amy Dudley została znaleziona martwa, ze skręconym karkiem, u stóp niewysokich schodów. A Gregory zasugerowała prawdopodobną teorię.

Bardzo dobrze nakreślony trójkąt poprzez trzecioosobową narrację- szaleństwo zakazanej i zgubnej miłości w szesnastowiecznej Anglii, gdy ona jest królową, a on jej żonatym poddanym. Ale… No właśnie. Wiele dobrych scen ginie w niestety rozwlekłej, przeciągającej się akcji. Ich rozstania i powroty oraz plany wyswatania królowej powtarzane po kilka razy zaczynają nudzić, do tego pewne fragmenty, które bez szkody można byłoby skrócić o połowę. Tym razem tylko dobra z plusem powieść historyczna, a nie fascynująca. A szkoda. Pisarka potrafi więcej.

OCENA: 4,8/ 6

 Wyzwanie Biblioteczne