"Zdobywam zamek"- Dodie Smith

Autor: Dodie Smith

Wydawca: Świat Książki
Rok: 2013
Stron: 352

„Zdobywam zamek” to pamiętnik siedemnastoletniej Cassandry, która mieszka z rodziną w starym zamku. Opisywanie codzienności ma udoskonalić jej talent literacki, stąd więc trzy zeszyty przez kilka miesięcy zapełnia wpisami, które tworzą kronikę życia jej i reszty rodziny. A należą do niej: starsza siostra Rose, ojciec pisarz jednej książki, zamknięty w sobie, macocha modelka Topaz. Do domowników można także zaliczyć Stephena, młodzieńca, syna byłej pokojowej, który jest z rodziną od zawsze.

„Kontemplacja wydaje się być jedynym luksusem, który nic nie kosztuje.”

Cassandry nie sposób nie lubić, gdy z lekkością opisuje zdarzenia i domowników, w jej słowach wyczuwa się szczerość i inteligencję- w końcu pamiętnik nie powinien oszukiwać. Pomimo, że jej rodzina to bankruci i lata dobrobytu już za nimi, egzystują niemalże bez dochodu, bohaterka czuje się szczęśliwa- umie cieszyć się z drobnych rzeczy. Owszem, martwi się o sytuację finansową, ale inaczej niż Rose. Jej starsza siostra wścieka się na życie, chce czegoś więcej. Gdy do zamczyska trafiają dwaj bracia Cottonowie, z których jeden, Simon, jest bardzo bogaty- zdaje się, że jest to spełnienie marzeń o wyjściu z ubóstwa. Wprowadzają oni małe zamieszanie w życie tej rodziny.

Tę książkę porównuje się z powieścią L.M. Montgomery- mnie osobiście Cassandra miejscami przypominała Anię Shirley-  te samo przechodzenie od smutku do radości, ekscytacja oczekiwaniem na coś („jak cudownie obudzić się rano ze świadomością, że czeka nas coś interesującego”). Jednak poprzez chęć pisania dziewczyna często odseparowuje się od rodziny, obserwując nie będąc widzianą- raz dochodzi do tego, że słyszy prawdę, której by nie usłyszała raczej prosto w oczy.

Jest w tej książce spora dawka humoru (zabawne pomyłki), poruszenie kwestii nieodwzajemnionej miłości, siostrzanych więzi, pytań o wiarę, roli pisarstwa jako terapii itp. O ile początek mnie zaciekawił, środek znużył przez nijakość- bo miałam wrażenie, że nic nie wyniknie z tej historii, to zakończenie określam jako udane. Cassandra zaskakuje dojrzałością, rozwagą.

„To jest część tej gry, z którą graliśmy wszyscy, godząc się na gorszy wybór. To nie jest najlepsza gra. Ludzie, z którymi w nią gramy, mogą zostać zranieni.”

Z pewnością „Zdobywam zamek” to historia z klimatem angielskim (jako ciekawostka: po raz pierwszy ukazała się w 1948 roku w Anglii), o zwyczajnych losach sympatycznej nastolatki. Jednak mam poczucie, że z tej lektury nic dla mnie nie wynikło, nie dowiedziałam się nic nowego, stąd nie potrafię jej w pełni polecić.

OCENA: 4,3/ 6

Wyzwanie Biblioteczne