Upiór w operze

UPIÓR W OPERZE

gatunek:	Melodramat, Musical
produkcja:	USA, Wielka Brytania
premiera:	2004

Od pewnego czasu ciekawił mnie ten film/ musical, w końcu obejrzałam go.

I mimo, że nie lubię gatunku musicali (śpiewy mnie irytują, serio), ten film przypadł mi do gustu. Tak, to mnie zaskoczyło.

OPIS: Ekranizacja musicalu Andrew Lloyda Webbera i Richarda Stilgoe, opartego na powieści Gastona Lerouxa. Historia człowieka o przerażającej twarzy, który zamieszkuje piwnice paryskiej opery.

W życiu młodej, niewinnej dziewczyny pojawia się mroczna siła (Upiór- Anioł Muzyki). W dzień swojego debiutu Christine (ubrana na biało) przenika przez lustro, porwana przez Upiora w masce i czarnym płaszczu do jego podziemnej jaskini. Jedzie na białym koniu, potem łódką. Upiór prosi dziewczynę, by porzuciła myśli o dawnym życiu, wsłuchała się w swoje najmroczniejsze pragnienia, bo tylko wtedy będzie mogła należeć do niego. Tymczasem na drodze Upiorowi staje młody hrabia, rycerz, który chce chronić Christine. Obiecuje, że odegna z jej życia noc i mrok. Dziewczyna jest rozdarta między szacunkiem dla swojego nauczyciela, a miłością do Raoula. Dochodzi do konfrontacji- końcowy trójkąt. Ona i ich dwóch.

 

Szczególnie mocno zapadają sceny z Upiorem, który jest dla mnie postacią fascynującą i barwną.

To opowieść o miłości, nienawiści i cierpieniu. O życiu, o namiętności i pasji. O walce dobra ze złem. Strach i fascynacja znajdują wspólny mianownik, radość miesza się ze smutkiem. A obsesja może zniszczyć życie.

UPIÓR:
niezwykły duet nasz
usłyszy noc
bo mam nad tobą już
nadludzką moc
a choć odwracasz się
spoglądasz w tył
To ja
to upiór tej opery
mam we władzy sny

CHRISTINE:
Kto widział twoją twarz
ten poznał strach
dla świata maskę masz

                                                      Ocena 4,9/6