"Lady Jane. Niewinna zdrajczyni"- Alison Weir

Autorka: Alison Weir

Wydawca: Astra
Rok: 2013
Stron: 400

Jane Grey była królową Anglii, która rządziła krajem przez dziewięć (sic!) dni. To najkrótsze panowanie w historii tego kraju, zdarzenia poprzedzające oraz skutki przedstawiła w swojej powieści Alison Weir. Nie mogłam sobie odmówić tejże lektury.

Zaskoczyła mnie wielogłosowa narracja. Jednak to zabieg udany, bo dzięki narracji poprowadzonej z punktu widzenia poszczególnych postaci możemy niezwykle realnie poczuć ich emocje i uczucia towarzyszące w poszczególnych zdarzeniach. To wniknięcie w ich umysły daje nam wyprawę nie tylko w przeszłość, ale i w krainę psychologii: bo zarówno „mówi” sama Jane Grey, jak i jej matka, najdroższa opiekunka, królowa Katarzyna Parr, lord Dudley i inni.

A kim była tytułowa lady Jane? To córka siostrzenicy króla- z tego też jej pochodzenia figuruje wśród następców tronu po śmierci króla Edwarda. Surowo wychowywana przez pełną goryczy matkę, że nie jest upragnionym synem, upokarzana, znajduje pewne wytchnienie w nauce, która pobudzała jej umysł. Znaczącym zdarzeniem, które mógł mieć na nią wpływ, było bycie świadkiem palenia na stosie heretyczki- co kazało jej się zastanowić nad aktem wiary do końca tej męczeńskiej śmierci. Otworzyło jej to oczy na pewne kwestie religijne. Z początku jej pełni żądzy wielkości i awansu rodzice dążyli do zaaranżowania jej małżeństwa z młodym królem, jednak względy polityczne i jego choroba położyły temu kres. Ale kłąb intryg nie zniknął.

„Wydaje się niesprawiedliwością, że kto inny musi cierpieć za czyjeś przewiny. To gorzka lekcja, której zdążyłam się już nauczyć.”

Uparta Jane, chce dochować wierności temu, co uważała za słuszne. Jednak jako posłuszna córka rodziców, którzy widzą w niej szanse otrzymania splendoru korony bez jego brzemienia, godzi się wstąpić na tron Anglii, wcześniej zaś na niechciane małżeństwo.

„Nie jestem zdrajczynią.”

Miała nadzieję, że przez jej nową pozycję będzie mogła trzymać na bezpieczny dystans pewne osoby. Jak bardzo się myliła. Została marionetkę na tronie w rękach lorda Dudleya (który wcześniej manipulował królem Edwardem). Gdy w Londynie wrze, a sympatia ludu i lordów idzie w kierunku królowej Marii, Jane zostaje skazana na karę śmierci, od której dzieli ją jedynie słowo tamtej. Ale nie dochodzi do skutku prawo łaski. „Okrutna perspektywa przekraczająca zdolność pojmowania” stała się rzeczywistością. 16-letnia Jane została stracona jako zdrajczyni, a przecież była niewinna.

Z wielką przyjemnością muszę stwierdzić, że Alison Weir pisze barwnie, lekkim piórem, dając nam możliwość poznania czasów tamtej Anglii- obyczajowości, polityki. Jej powieść fascynuje równie jak powieści Phillipy Gregory. Fani epoki Tudorów nie dajcie się dłużej namawiać- gwarantuję, że ten jeden z najbardziej dramatycznych epizodów z historii Was zarówno zbulwersuje, jak i oczaruje w takim wydaniu.

OCENA: 5,6/ 6

Wyzwanie Biblioteczne