"Kobiety z domu Soni"- Sabina Czupryńska

Autor: Sabina Czupryńska

Wydawca: Prószyński
Rok: 2012
Stron:472

Tych tytułowych kobiet jest pięć. Każda jest wyrazista, ale mają ze sobą wiele wspólnego. Pisarka stawia je w konkretnych życiowych sytuacjach, pozwalając tym samym spojrzeć na ich zmagania i popełniane błędy, zobaczyć poprzez poboczne wątki co je kształtowało i jaki miało to wpływ na ich życie.

Antonia, seniorka rodu, żona cukiernika, teraz pogodna staruszka.

Julia, córka Antoni- wiecznie nieszczęśliwa, lubująca się w emocjonalnych atakach na swoich dzieciach, matce i mężu. W swoim szaleństwie posuwa się do niszczenia rodziny. Zabrakło mi jednak umotywowania jej zachowania, czekałam na jakiś dramat z jej dzieciństwa, ale stwierdzono po prostu, że „to chyba jest tak, że bywają sytuacje, w których człowiek nie radzi sobie ze złem i wtedy mu się poddaje.” Akurat w tej kreacji bohaterki czuję lekki zawód.

Basia i Jagoda- córki Julii. Basia zmuszona ukryć pewną tajemnicę, stała się mistrzynią pokory i przemilczeń, nie umiała sobie poradzić z frustracją i obarczyła ją swoją siostrę. Natomiast Jagoda zagubiona w rzeczywistości, którą chciała kontrolować dla dobra rodziny, znalazła pewne rozstrzygnięcie, które jednak zaważyło na całym jej życiu, zamiast rozwiązać problemy. W dorosłym życiu buduje kolejne domy, w których nie jest szczęśliwa.

Sonia, to córka Jagody. Buduje fundamenty bezpieczeństwa z dala od domu rodzinnego, wchodzi w dziwną relację z Nim. Dopiero przyjaciółka otwiera jej oczy, pytając: jak się czujesz?

„Malina powiedziała mi kiedyś, że szczęście to kwestia decyzji.”

Zawiodły siebie nawzajem. Wszystkie jako matki i córki, zagubione, pełne obaw, próbowały być szczęśliwe, także u boku odpowiedzialnych mężczyzn i odmienić swój los. Tęskniły, kochały, cierpiały, poranione przeszłością i drżące, co przyniesie przyszłość. W pewnym aspekcie samotne, bo brak szczerych rozmów sprawił, że nie podtrzymywały więzi rodzinnych, bo nic o tym nie wiedziały. Powielają błędy swoich matek, ale co najtragiczniejsze i najsmutniejsze, tego nie dostrzegają. Z zaskakującą precyzją potrafiły przemilczeć te momenty w ich życiu, które wymagały krzyku. Wierzyły w błędną teorię, że jak się o czymś nie mówi, to problem nie istnieje. Czy Sonia, ostatni znany czytelnikowi łańcuch w tej rodzinie, choć wyruszyła tą samą wyboistą drogą co inne kobiety z jej rodziny, ma szansę na bezpieczną i prawdziwą przyszłość?

Dla mnie wadą jest konstrukcja prologu, który chaotycznie wprowadził wielu bohaterów na raz skoligaconych ze sobą, gdy ich jeszcze nie znałam z „puchnącą” atmosferą na rodzinnej uroczystości. 

„Kobiety z domu Soni” to wielopokoleniowa saga rodzinna, podróż przez pokolenia matek i córek w jednej rodzinie, przynosząca sporo refleksji na temat relacji międzyludzkich i więzi emocjonalnych, znalezienia swojego miejsca w życiu, poczucia szczęścia. O tym jak łatwo zniszczyć sobie i komuś życie. To uniwersalna powieść obyczajowa, w sumie nie tylko dla pań. Myślę, że każdy przejrzy się w ich historii, znajdując podobne problemy i wybory z własnego otoczenia. Polecam.

OCENA: 5,4/ 6

Wyzwanie Biblioteczne