"Francuski ogrodnik"- Santa Montefiore

Autor: Santa Montefiore

Wydawca: Świat Książki
Rok: 2009
Stron: 496

Miranda i David przeprowadzają się z dziećmi z Londynu do pięknego domu na wsi, otoczonego zapuszczonym ogrodem. Poszukiwany ogrodnik nieoczekiwanie znajduje się sam i jest niezwykle przystojnym Francuzem w sile wieku. Przed wielu laty mężczyzna przeżył w tym ogrodzie wyjątkowe chwile i złożył komuś pewną obietnicę. Teraz zmieni życie Mirandy...

Mirandzie, dziewczynie z Londynu, trudno przyzwyczaić się do życia na wsi. Zmęczona matka pracująca, niezależna dziennikarka, żona zapracowanego Davida. Dodajmy, że przystojnego Davida, który ma kochankę w Londynie, ale przecież „nikomu nie działa się krzywda. Wszyscy byli zadowoleni.” Chyba jednak nie byli…Ich starszy syn Gus ma problemy w szkole, wynikające z poczucia osamotnienia, Miranda wszystko robi sama i zaczyna się zastanawiać nad sytuacją w swoim małżeństwie. 

Pewnego dnia jej córkę do domu odprowadza pewien starszy, przystojny Francuz, Jean-Paul, który zostaje ich ogrodnikiem i ma za zadanie odnowić zapuszczony ogród. W międzyczasie w opuszczonym domku, Miranda znajduje zielony notatnik, zawierający pewną historię romansu, nieszczęśliwej miłości i sekretu, jak popiół z ogniska, które kiedyś płonęło z ogromną siłą.

Miałam pewne obawy, jak zostanie „podana” ta historia, jednak szybko się one rozwiały. Jest naturalna, zaczyna się od przyjaźni, dopiero potem pojawia się miłość, bynajmniej nie jest ckliwie, a ciekawie. A pewnego dnia kończy się w sposób nieunikniony jak piękne lato. Znajdziemy to także frustrację, walkę z pokusami, a poczuciem obowiązku. Jest także świadomość, że tym uczuciem można skrzywdzić bliskich. Miranda czytając ten pamiętnik, ucieka od chłodu swego małżeństwa w ciepły świat uczuć i tajemnic innej bohaterki. A sama przechodzi pewną przemianę.

„Pragnienie tego, czego nie można mieć, leży w naturze człowieka.”

Plusem jest także to, że bohaterowie są pełnokrwiści, nie sztuczni. Widzimy, jak zagubił się David, jak Gus nauczył się szanować nawet najmniejsze zwierzęta (bo „wszyscy żyjemy tu razem”), a Jean-Paul ma w sobie coś fascynującego i nieodgadnionego, czym podbija serce innych.

„Francuski ogrodnik” to nastrojowa powieść o ponadczasowej miłości, o poświęceniu, docenieniu piękna przyrody, o tym, by nie odrzucać ważnych spraw z braku czasu. Polecam romantycznym i wrażliwym czytelniczkom.

„Piękno jest we wszystkim, trzeba go tylko poszukać.”

OCENA: 5,3/ 6

Wyzwanie Biblioteczne