Rok: 2014
Gatunek: biograficzny, dramat
Film opowiada historię genialnego
naukowca Stephena Hawkinga - rozwoju jego choroby, rodzącego się uczucia do
Jane, a w końcu rozpadu ich małżeństwa.
Na
początku był niezdarny chłopak w okularach, trochę dziwak, student, naukowiec,
zawsze geniusz. Kosmolog, żyjący „religią dla ateistów”. Migawki studenckich
lat, pierwsza miłość i związek z humanistką Jane. Marzenia o teorii
wszystkiego, o jednym równaniu, które wykaże, że czas miał swój początek, które
wyjaśni wszystko. A potem pierwszy upadek Stephena. Przerażający i druzgocący wyrok-
stwardnienie zanikowe boczne.
Dopracowane sceny
(naturalne, bynajmniej nie etapujące patosem), codzienność zamknięta w kadrach,
w odpowiednich chwilach muzyka, w odpowiednich zaś cisza- to tworzy unikatowy, kameralny nastrój. Aktorski warsztat np. mimika, gesty
odtwórcy głównej roli doprowadzony został do niemalże perfekcji, oddał
złożoność postaci- walkę z fizyczną niepełnosprawnością. Jane budzi podziw za
wytrwałość, miłość, która można rzec, pokonała czas; wierność, determinację i
trwanie u boku męża. Można jednak zrozumieć, że pewnego dnia szczerze mówi „kochałam
cię, starałam się”, idzie ku młodości, zdrowiu, ku przyjacielowi domu.
Film
„Teorię Wszystkiego” polecam każdemu, bez wyjątku; to opowieść nie tylko o
chorobie, lecz także melodramat, gdzie na pierwszym miejscu jest niezwykła para
bohaterów. A przede wszystkim to wspaniała,
porywająca biografia geniusza, jego codzienności, na przekór bezwładowi i
niemocy ciała, zza zabrudzonym okularów, gdzie prawdopodobieństwo
szczęśliwego zakończenia było znikome, gdzie dane mu było mało czasu. Pozostał
z błyskotliwym umysłem do samego końca, znalazł to, co dało mu spełnienie. To
fascynująca podróż śladami człowieka, któremu choroba ograniczała osiągnięcie
sukcesu i aspiracji, ale bynajmniej ich nie umożliwiła. Jego historia
uświadamia, że dopiero apatia, stagnacja, rezygnacja to porażka człowieka, a
dopóki walczy, do czegoś dąży, może zajść daleko.
OCENA:
5,8/ 6
Oglądałam, dobry film, chociaż spodziewałam się więcej rewelacji. Ale podziwiam Hawkinga bardzo mocno, niesamowita postać!
OdpowiedzUsuńOsobiście człowieka podziwiam. Ale nie jestem jakoś zachęcona do filmu, ogólnie mało ich oglądam.
OdpowiedzUsuńMoja koleżanka oglądała ten film i była zachwycona. Może i ja się skuszę.
OdpowiedzUsuńKoleżanka już jakiś czas temu mnie namawiała na ten film, ale dopiero po Twojej opinii po niego sięgnę :)
OdpowiedzUsuńNie znam tego filmu, ale skoro na Tobie wywarł tak pozytywne wrażenie, to postaram się i ja go obejrzeć.
OdpowiedzUsuńznajduje się w pierwszej 10 filmów, które po prostu muszę obejrzeć.
OdpowiedzUsuńświetne :)) dobry film ;)
OdpowiedzUsuńZapraszam do mnie
mackenziexox.blogspot.com
z chęcią go obejrzę. Mam też książkę Stephena Hawkinga już jakiś czas na półce i chciałabym najpierw ją przeczytać by znać go odrobinę zanim obejrzę film ;)
OdpowiedzUsuńNie przepadam za filmami, w których ludzie cierpią na przewlekłe choroby.
OdpowiedzUsuń